μετακόμιση

IT IS THE END OF AN ERA!


μετακόμισα...πίσω στο πατρικό...
τέλος τα φοιτητικά τα χρόνια...
6μέτρησα, πλην 1 που ήταν ο χρόνος που πέρασε
και θέλω να σβήσω απ'τη μνήμη μου=5
(μαθηματικά και ξερό ψωμί)


να μιλήσω για συναισθήματα τώρα;
Να σας πω πως νιώθω;
Μμμμ, ξέρω τι θα κάνω!
Θα σας πω πως νιώθω!


GO
έτσι
έτσι σε στυλ χωρίς προορισμό

επίσης έτσι                         

                                       φτάνω στο peak

Αλλά είμαι αισιόδοξη!
"Knowing you'll always be welcome,
 no matter what has changed.
 That's what having a home is all about"
ffxiii quotes


Όσοι από εσάς σπουδάζετε ακόμη ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΤΕ!!! Δεν κρατάει για πάντα...
Ειδικά όσοι είστε στο εξωτερικό. Εσείς να το διασκεδάσετε περισσότερο!!!


ΛΟΙΠΟΝ!
Φιλικοί ασπασμοί από μένα και ευχές για έναν υπέροχο γιορτινό μήνα!
bye guys 
xoxo

δεκέμβρης - ανέκδοτα

Έλα ρε και ήρθε ο Δεκέμβρης λέμε!!!

Ό κορυφαίος μήνας του χρόνου!!!

Ο μήνας της ανασκόπησης, του γλεντιού, του αποχαιρετισμού,

των μεγάλων υποσχέσεων, κτλ, κτλ, κτλ.

Αχ, ο αγαπημένος μου μήνας.

Λοιπόν! Συνεχίζουμε με ένα ανέκδοτο, έτσι επειδή ήρθα σε κέφι βρε αδερφέ

και για το καλωσόρισμα στους καινούριους αναγνώστες του blogoχώρου εδώ!!

Καλως ήλθατε :))

Το ανέκδοτο είναι με Ποντίους.

Ειδικά επιλεγμένο για περαιτέρω ανάλυση στο τέλος.

όχι επειδή είμαι ρατσίστρια, αντιθέτως, συμπαθώ πολύ τους ποντίους και

τα ανέκδοτά τους φυσικά

Ήταν μια παρέα Ποντίων, λοιπόν, και βαριόντουσαν. Δεν ήξεραν τι να κάνουνε

και λέει ο ένας:

-Ρε παιδιά βαριέμαι, για πείτε ιδέες. Τι να κάνουμε;

Και απαντάει ένας άλλος:

-Μμμμμ.. Και δεν πάμε ένα σινεμά;

Και δεν πήγαν.

......................................................

Αυτό ήταν το ανέκδοτο, μπορείτε να γελάσετε.

Χα-χα-χα

Θα πούμε και 2ο ανεκδοτάκι, επειδή θέλω ΟΛΟΙ μου οι αναγνώστες να γελάσουν

οπωσδήποτε και διαισθάνομαι πως δεν γελάσανε όλοι ακόμα.

Αυτό αφορά τους νέους οδηγούς.

Ήταν μια νέα οδηγός, ψαρούκλα, ξέρετε, και την πρώτη βδομάδα στο δρόμο

έσπασε ο διάολος το ποδάρι του και τράκαρε. Η καημένη, πολύ γκαντέμο ήτανε,

και εκτός των άλλων δεν είχε προλάβει να βάλει την πινακίδα 'Ν' στο καινούριο

αμάξι.

Έρχεται ο τροχονόμος στο σημείο του ατυχήματος για τον σχετικό έλεγχο,

κοιτάζει γρήγορα τα χαρτιά της, το δίπλωμα και την ρωτάει: 

-Είστε νέα οδηγός βλέπω, σωστά;

-Ναι, κύριε αστυνόμε.

Κοιτάζει το αμάξι, τα τζάμια, "Ν" δεν βλέπει πουθενά, και της λέει:

-Κυρία μου, Νι έχετε;

....................................................................

Aaaaand

Αααααχαχαααχααχ... Καλό, ε; Το πιάσατε; Χουχουυυ..!!!

Καλά, με το δεύτερο ανέκδοτο γελάω τώρα μια βδομάδα επειδή

σχετίζεται με το Ροζ Σαρδάμ της Άντζελας Δημητρίου, καθώς επίσης μια

κορυφαία σκηνή από την ταινία Το Γέλιο βγήκε απ'τον Παράδεισο.

(Η σκηνή που πέφτει η Μπίλιω απ'τον γκρεμό)

Βγήκα απ'το θέμα όμως.

Το ανέκδοτο με τους Ποντίους θέλει να μας πει το εξής:

Πως έχει σημασία  μεν το τι ΘΕΛΟΥΜΕ, το τι ΛΕΜΕ, αλλά και το τι ΚΑΝΟΥΜΕ. Το αποτέλεσμα

πάντα είναι συνδιασμός των τριών. Αλλά και το θετικό αποτέλεσμα έχει διαχρονική ισχύ

όταν γίνεται ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΩΣΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ.

Μην το ξεχνάτε ποτέ αυτό, αγαπητοί μου φίλοι.

Και όχι, το θέμα της ανάρτησης δεν ήταν πόσες καφρίλες αντέχει ο οργανισμός

σε STP.

Αφού το ξέρω....

Θέλετε κι άλλη!!.

Αρκετά για σήμερα.

Χαιρετώ, υγεία και αγάπη στον κόσμο

Τalk again soon     :))

      ***