Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

ANOTHER STORY FOR YOU

The yellow balloon

Should I get going now? The air fills with confidence, harshness is closing in, footsteps passing me by, a vague ignorance lingering. Your generosity and two cheeks instantly blushing. Another hopeless case. But you’ve probably learned how to forgive by now.

Taking time to think to myself, as my feet turn to stone. So it’s not my issue if you expect me to do the same thing that I expect from you. Nor if we are both aware of our alike thoughts. Nor if we avoid action and all costs. Breathing in, breathing out. I wonder if the disappointment of one towards the other is unavoidable. The other being in fact the self. The self ostentatiously ignoring the harsh self-loathing.

Should I let you go then? To help me decide there is the huge yellow balloon in my heart. It’s filled with hellion, I let it go and it gains height quickly surpassing the tallest buildings of the town. Quickly it becomes a dot, quickly I cannot see it. In my imagination its track continues until it reaches the sun. Because that’s why I created it: so it could reach the sun. So it gets close enough and -KABOOM- it explodes! So the balloon is gone forever. As steady as the sun is a cowardly figure against the wall. And I guess another's heart resembles the balloon : definitely broken and missing a lot of pieces.

A heartbeat brings me back. There we are. Us and our fragile egos already hurt. With an ending for the story yet to come. Someone drinks from a glass of wine and leaves it near me on the floor..And I stare at it for long, lose myself in the thoughts eventually, trying to figure out, to discern if the glass is half full or if it is half empty.

Anything that will keep the ending from the story is welcome, I guess...


-ένα κείμενο που είχα γράψει πριν από 2 μήνες, χωρίς συγκεκριμένο σκηνικό στο μυαλό μου και με αρκετά ανάκατες σκέψεις σίγουρα!ο καθένας καταλαβαίνει αυτό που θέλει...multiple readings που λέμε και στη σχολή!α, είναι αγγλικά γιατί όταν το έγραφα σκεφτόμουν στα αγγλικά, το οποίο είναι πολύ σύνηθες φαινόμενο τα τελευταία χρόνια!


-ΚΑΛΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΓΙΟΡΤΙΝΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ!!!!!!


:)

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Η ώρα της κάλπης


Εκλογές.

μμμ.


Λοιπόν, ενώ άλλοι προσπαθούσαν να αποκρυπτογραφήσουν το μήνυμα των εκλογών, και άλλοι έπεφταν θύματα της ματαιότητας της πολιτικής και έφταναν στο τέλος του αδιέξοδου δρόμου της


εγώ....


έβγαλα μερικές γελοίες φωτογραφίες τον σκύλο μου για να γελάσουμε!!!!!
:D



ΚΟΙΤΑΧΤΕ:


Βγάζει δοντάκια το καλό μου!!!!!
ΑΑΑαχοου τοοοοο!!!














Τί μούρη.!!!
Γούτσου γούτσου..!!!!








Αγαπάμε τα ζώα :)) Ειδικά όταν είναι τόοοοοσο γλυκούλια!.



Να σας πω τη γνώμη μου για τις εκλογές και τους πολιτικούς;
Δεν θα φέρουν αυτοί την αλλαγή. Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει το τέλειο σύστημα πολιτικής και το ιδανικό κόμμα για να το προωθήσει. Και το κόμμα αυτό ψηφίζεται.
Εαν ο λαός, ο απλός άνθρωπος δεν το υποστηρίξει και δεν προσπαθήσει προσωπικά να αλλάξει την κοινωνία που ζει, τότε
στράφι το σύστημα και οι πολιτικοί.

Πιστεύω λοιπόν στην προσωπική προσπάθεια του καθενός και στα ειλικρινή κίνητρα απέναντι στον συνάνθρωπο και το σύστημα. Μετά έρχονται τα υπόλοιπα.

Γιατί να ψηφίζεις κάποιον μόνο και μόνο για να τον κατηγορείς για όσα πάνε στραβά?

''ΓΙΝΕ Η ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ'' Mahatma Gandhi
Mήπως να σκεφτόμασταν λιγότερο τί κάνει η Ελλάδα για μας, και να αρχίζαμε να σκεφτόμαστε περισσότερο τί κάνουμε εμείς για την Ελλάδα?

Λέμε τώρα.
Τέρμα η φλυαρία.

Φιλάκια+Καλό μήνα *** Over and out ***

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Γ%^$ την πανσέληνο!

Με νέο αγαπημένο από τους Paramore!!!
Aν και παλιό των Paramore.

Καλό υπόλοιπο του μήνα, λοιπόν!.Ελπίζω όλοι να είστε καλά και να περνάτε τέλεια :)
xxx




Lyrics:

I Climb, I Slip, I Fall
Reaching for your hands
But I lay here all alone
Sweating all your blood
If I could find out how
To make you listen now
Because i'm starving for you here
With my undying love and I
....I will

Breathe for love tomorrow
Cos there no hope for today
Breathe for love tomorrow
Cos maybe there's another way

I Climb, I Slip, I Fall
Reaching for your hands
But I Lay Here All alone
Sweating all your blood
If I could find out how
To make you listen now
Because im staving for you here
With my undying love and I
....I Will

Breathe for love tomorrow
Cause theres no hope for today
Breathe for love tomorrow
cos maybe theres another way [x2]

I Climb, I Slip, I Fall
Into Your Empty hands
but I Lay Here All alone
Sweating all your blood

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

...Tap on my window, knock on my door...



Αγάπη αγώνας άδοξος


Να τρέχω λαχανιασμένη να προλάβω να φύγω
Πριν φύγεις εσύ, να μη με δεις έτσι


Πάντα σου απαντάω πριν με ρωτήσεις,

Το πρόσεξες?

Πρόσεξες τη σημαία που ανέμιζε στον πετρώδη λόφο απέναντι,
Μέσα από την ομίχλη?


Το σημείο μέσα στο σύννεφο που ετοιμαζόταν να κουτουλήσει το άλλο σύννεφο?

Αμέσως άστραψε


Μπορεί να μην το πρόσεξες


Ηταν talon

Η καρδιά σου μπορεί να ένιωσε ένα ξερίζωμα, μια αποκοπή.



Δεν ήταν η καταιγίδα
Απελπισία ήταν που μας έπνιξε.

Kαι η αληθινή βροχή εκείνη τη μέρα ήταν από τα δάκρυά μου.

Μπορεί να μην το πρόσεξες.

Δεν γνωρίζω, δεν γύρισα πίσω το κεφάλι
Αλλά σε όλο το δρόμο ευχόμουν να μπορούσα να γυρίσω με μια ματιά

Και να γινόσουν στάχτη
Να νόμιζα ότι ήταν ένας κακός εφιάλτης

Ας ξυπνούσα μετά.

Έπειτα όταν έφτασα αργά στο έρημο σπίτι τα παπούτσια ήταν γεμάτα λάσπες
Το μόνο που υπήρχε παντού τριγύρω ήταν σκοτάδι.





Τα μουσκεμένα μου μαλλιά με αηδίαζαν.
Πέταξα τη ζακέτα που είχες αγγίξει όταν με αγκάλιασες στο πάτωμα

Η απουσία σου αντηχούσε παντού.

O αγαπημένος σου πίνακας στον τοίχο αντίκρυ έλαμπε,
Λες και ζωντάνεψε το δάσος του ζητώντας χρεωμένες απαντήσεις.

Με κοιτούσε επίμονα.

Το σκοτεινό απρόσωπο τοπίο

Στοιχειωμένο για αιώνες
Βασίλειο της σιωπής της αφέλειας

της αγνότητας ίσως

Συνέχιζε να με κοιτάζει.

Πεισματικά τον κατέβασα και τον πέταξα με ορμή στο πάτωμα

-Κλειστά μάτια.

Ήλπιζα ότι το πάτωμα θα άνοιγε αποκαλύπτοντας την άβυσσο
Που θα ρουφούσε λαίμαργα τα περίεργα δέντρα

Tα αρχικά που είχαμε χαράξει πανω τους μαζί

Τις τύψεις και τη μισή καρδιά μου μαζί τους ίσως...




Πάει καιρός από τότε…
Τυφλά ζω.

Γκρι ο καιρός
Γκρι ο ορίζοντας
Γκρι οι άνθρωποι

Τίποτα απολύτως απόλυτο πλέον

Δεν υπάρχει άσπρο ή μαύρο
Μόνο μουτζούρες από δω και από κει.

Ανούσιοι ψύθιροι στα αυτιά

Ασθενές αεράκι, λίγη δροσιά

Για την κατά τα άλλα παγωμένη ζωή μου.

Νιώθω ότι ακόμα δεν άνοιξα τα μάτια μου,
Δεν έχω ανοίξει ακόμα την ψυχή μου σε άλλον.

Δεν θα το ήθελα, αλήθεια, να αρχίσει τις επίμονες ερωτήσεις...

Κάθε φορά, λοιπόν, που νομίζω ότι με ξέρω

πρέπει να αναρωτιέμαι ξανά.

Και δεν τις μπορώ, αλήθεια, τις επίμονες ερωτήσεις...

Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

σβήσε λέμε!

Βαρέθηκα πια...
να με απογοητεύω...
Όλο τα ίδια πράγματα να βλέπω μπροστά μου. Όλοι οι καθρέπτες να μοιάζουν ίδιοι.
Και ας έχω αλλάξει, αυτοί δεν το προσέχουν
Και ας μην τους νοιάζει, νοιάζει εμένα

Αρκετά! Μακάρι να υπήρχε μια μαγική γομολάστιχα που να μπορούσε να σβήσει ότι δεν μου αρέσει από τα περασμένα, θα ήταν τόσο εύκολο να τα σβήσω και να προχωρήσω επιτέλους. Σέβομαι την τερατώδη μνήμη μου και με εξυπηρετεί πολλάκις, είναι αλήθεια, αλλά μερικές φορές είναι πράγματι σκληρός ο τρόπος που μου φαίρεται. Με αιφνιδιάζει στον ύπνο μου + στον ξύπνιο μου και δεν ξέρω πλέον τί να πιστέψω. Εκτός από το προφανές

...δεν έχω προχωρήσει
...έχω παραμείνει παιδί, τόσο ανέμελο και αφελές
...κάνω τα ίδια λάθη απλώς τα ντύνω διαφορετικά για να συμβαδίζουν

Αχ αυτή η γομολάστιχα!!.Πού είναι να σβήσει αυτή την ηττοπάθεια και την ανυπομονησία!Να με κοιτάξω απ'έξω και να πω μια φορά: Να, ένας άνθρωπος με ψυχή με στόχο με πείσμα με γούστο με όραμα!

Όχι, εντάξει,..γούστο έχω ακόμα!
Δόξα τω Θεώ.
Η ελπίδα κυκλοφορεί ανάμεσά μας.


Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

newsflash

Έχουν περάσει 6 μέρες που η μαμά πήρε το κουταβάκι στο πατρικό μας!
Είμαι απίστευτα περήφανη!!!


Ισχυρίστηκαν ότι δεν θα τα κατάφερνα.
Οι φίλοι έλεγαν ότι δεν θα τον άφηνα να φύγει, ότι θα τον κρατούσα στην Αθήνα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!.
Η οικογένεια πίστευε ότι θα τον απήγαγα ανώνυμα και ότι δεν θα έφτανε ποτέ στο πατρικό μας για να τον φροντίζουν αυτοί!.
Έβαζαν στοίχημα ότι θα με έπιαναν τα κλάματα με το βίντεο που έστειλαν!.


Εντάξει, πέρα από το χαμένο στοίχημα,
ΕΠΙΒΙΩΣΑ!.
Ποιός είναι δυνατός χαρακτήρας τώρα, ε? Ε??? Ποιός είναι ο δυνατός τώρα???

Εξάλλου θα τον δω σε λιγότερο από 24 ώρες!.That's something to hope for...


Κατά τα άλλα, βράσε όριζα..!
Καληνύχτα σας

Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

επιπλέον αποφάσεις

Πάτος άπατος...

Τέλος...

-Πάτα τον, πάτα τον!

Όχι.

-Πάτα τον!

Φοβάμαι.


-Χέστη σ’αγαπώ.

Όχι.

-Σ’ αγαπουσα.

Μ’αγαπουσες?

-Όχι.

Ψεύτη!


Σκοτεινιά...

-Μείνε.

Φεύγω.

-Έρχομαι!

Σ’ αγαπούσα.

-Ψεύτη!







Αντίο.

-Εσύ φταις!

Δε σε φοβάμαι.

-Γιατί δε φεύγεις?

-σκόνη ανακατεύουν τα βήματα του-

Δε θα κλάψω…

-θύελλα για να τυφλώνει τα μάτια της-

-Θα σε ακολουθήσω…

-ο χάρτης σκίζεται σε χιλιάδες

κομμάτια-

Θα σου κάνω κακό…

-ο άνεμος διαλύει τα λόγια τους-



Και έτσι χάνονται οι παλιοί

Και αγαπάνε οι νέοι.








Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

we - inclusive

θελω μια καινούρια ζωή
θέλω να συνεχίσω να ζω από εκεί που είχα σταματήσει
γεννήθηκα αμαρτωλή και έτσι ακριβώς θα πεθάνω
αλλά σωσμένη πια.
είναι το πιο δύσκολο πράγμα να παραδεχτείς τα λάθη σου και να ταπεινωθείς
μπροστά σε αυτό που είναι τέλειο και θέλει το καλό σου περισσότερο από
ότι το θέλεις εσύ
Θέλει μαγκιά να το αφήσεις να σου λύσει τα χέρια και σε απελευθερώσει.

Τόσος λίγος χρόνος και τόσες πολλές αλλαγές,
δεν πρόλαβα
ακόμα και για τη ζωηρότερη φαντασία ήταν πολλές
Όχι, δεν θα κάνω απολογισμό ούτε θα απολογηθώ σε κανέναν.
οι φίλοι μου? θα καταλάβουν
τι να τους εξηγώ άλλωστε?μόνο οτι τους αγαπώ σαν οικογένεια πρέπει να ξέρουν
όλα τα υπόλοιπα θέλω να τα ανακαλύψω μοναχή
Γιατί νιώθω χαμένη τελευταία
-χαμένη-
-τελευταία-
Η αγάπη δεν είναι διαγωνισμός, λένε
Και σωστά λένε!

Ο χρόνος όμως είναι ανταγωνιστής. δε σταματά ο καριόλης.
ο χρόνος που είχαμε όλοι εμείς μαζί και ο χρόνος που θα έρθει και θα μας θέλει χώρια-
Ας είναι.
Τα συναισθήματα δεν κατοικούν στις 3 διαστάσεις.

Παρόλα αυτά
αναγκάζομαι να τρέξω.
Ώστε να μην φοβηθώ αυτά που νιώθω και αυτά που νιώθεις
ώστε να προλάβω
Θα πρέπει να ξέρω τι συμβαίνει μέσα μου.
Θα πρέπει να πάψεις να με επηρεάζεις τόσο πολύ.

Νοthing personal.........
Δεν θέλω να με τρελα(ι)νεις έτσι αγάπη μου.......
Είναι απαραίτητο να διατηρήσω λίιιιιγη υπομονή και για μένα
, να μην την εξαντλώ με τους άλλους συνέχεια.......
Λίγη υπομονή
Ωραίο ακούγεται

Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

Πάντα γειά Πάντα χαρά

(που λέει και ο παππούς μου)

Εύχομαι από καρδιάς καλή πανσέληνο στο ζώδιο του τοξότη σήμερα!!!

Βάζω και link για να μάθετε με λεπτομέρειες για το ωροσκόπιό σας σήμερα και αύριο έκαστος ώστε να είστε προετοιμασμένοι!!!

http://www.anew.gr/astrology/selections/astr_daily.php

Ουφ, για να δούμε τί θα δούμε...

φιλιά
***

Κυριακή 16 Μαΐου 2010

...you meant to save someone...

Eσυ υπερόπτη άνθρωπε που νομιζεις ότι έχεις τον έλεγχο
Δεν ρωτάς κανένα -μη ρωτάς,
νομίζεις ότι κανείς δεν θα μπει στο δρόμο σου
Στηρίζεσαι στα σχέδια σου, και πριν τα ολοκληρώσεις φτιάχνεις καινούρια
σχέδια
διασκεδαστικά, που σε γεμίζουν που σε επιβεβαιώνουν στον άκυρο κόσμο
που ζούμε



Εσύ περήφανε που όλο κοιτάς να δεις αν σε κοιτάζουν
διακριτικά
Αλλά και τι έγινε?Δεν νοιάζεσαι
γιατί ούτε σου είπε κανείς ποτέ ότι ούτε εκεινον τον νοιάζει
ούτε το φαντάστηκες.
Kαι, ναι, δεν περιμένεις επιβεβαίωση, και τα σχέδιά σου δεν τα αλλάζεις
δεν τα συμβιβάζεις με τον άκυρο κοσμο
και τα χαλασμένα γρανάζια του.
Αλλά μετά? Τι?
Όλα ήταν τέλεια στο μυαλό σου.
.....................
Τι έφταιξε?
............
.........





Γιατί όλοι είναι τόσο προκατειλημμένοι απέναντι στην μπάλα και της πηγαίνουν συνέχεια κόντρα???
Προτιμώ να πηγαίνω με τα νερά της ενίοτε, έτσι ταπεινώνομαι και δεν χειροτερεύω τη θέση μου...
Αναγνωρίζω ότι είμαι και γω ένα νήμα σαν όλα τα άλλα...
Κανένα νήμα που σέβεται τον εαυτό του δεν θεωρεί ότι κινείται από μόνο του...
Έπρεπε και μένα να μου το εξηγήσουν για να καταλάβω...

Σάββατο 1 Μαΐου 2010

Πρόχειρα μιλώντας...



για όλους τους φίλους και φίλες που δεν προλαβαίνουν

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ

Φιλιά και πολλή αγάπη

***

Κυριακή 18 Απριλίου 2010

κεφάλαιο 12: τα έντομα




Σημερα σκότωσα μια σφήκα...
Δεν είμαι περήφανη που το δηλώνω.
Βρισκόταν στην κουρτίνα στο υπνοδωμάτιο μου και άρχισε να πετάει μπροστά μου όταν ξαφνικά την παρατήρησα...

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Οι σφήκες έχουν φτιάξει φωλιά στον φωταγωγό που βλέπει στο μπάνιο μας στο σπίτι οπότε έχω τις αναστολές μου όταν μπαίνω μέσα για να πλύνω τα χέρια, να κάνω ντους κτλ. Ακούγεται μονίμως ένας βόμβος και με αποσυντονίζει με αποτέλεσμα να μην απολαμβάνω το πλύσιμο των χεριών, το ντους κτλ.

ΑΥΤΑ. Ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας..



υστερόγραφο

Μπορεί στον κόσμο να πεθαίνουν 6 παιδιά το δεπτερόλεπτο από πείνα, να σκάνε ηφαίστεια, να περνάνε τυφώνες κατρίνα/μαριάννα κα, οι τρομοκράτες να ανατινάζουν κτίρια και να βασανίζουν ομήρους
Κάθε μέρα
να βασιλεύει το εμπόριο λευκής σαρκός, οργάνων, και όπλων
Ακόμα και σήμερα
να καταστρέφονται δέντρα, να εξαφανίζονται είδη ζώων, να λιώνουν οι πάγοι, να ξοδεύεται νερό/πετρέλαιο/ενέργεια άσκοπα
Παντού

Μετά να ανοίγεις την τηλεόραση και να βλέπεις την Τζούλια να κατηγορεί την άτιμη κοινωνία που ζούμε για την 'κατάντια' της στο κατά τα άλλα επιτυχημένο dvd
Να κάνεις ζάπινγκ και στο επόμενο κανάλι να θάβουν τον Αλκαίο θρηνώντας για τον πανευρωπαϊκό διασυρμό που θα υποστεί η χώρα μας σύντομα στην Eurovision

Και μετά να διαβάζεις εδώ για τη σφηκοφωλιά στον φωταγωγό στο μπάνιο μου και το έντομο που με τρόμαξε -πιθανότατα άθελά του- και έπρεπε να το σκοτώσω



ΗΜΑΡΤΟΝ ΚΥΡΙΕ!!!!.....

Τρίτη 6 Απριλίου 2010

request



από παράκληση κοντινού προσώπου αυτή η ανάρτηση είναι αποκλειστικά και μόνο αφιερωμένη στον Azazel από το TEKKEN 6...


.

εδώ βλέπετε τον azazel εναντίον του -καημένου- miguel να ετοιμάζονται για μάχη
.

εδώ βλέπετε τον azazel να καταβροχθίζει τον miguel από την προηγούμενη εικόνα
.

μια προσωπογραφία του μοχθηρού αδηφάγου τέρατος που έχει γίνει γνωστό με το όνομα azazel






ΑΖΑΖΕL YOU SUCK!!!
BIG TIME!!!
ΟΥΞΟ!





Ποτέ δεν κατάλαβα σε τί χρησιμεύουν αυτά τα ανίκητα boss στην τελευταία πίστα σε παιχνίδια fighting.
Μέχρι να τα κερδίσεις έχεις εκνευριστεί τόσο πολύ που δεν χαίρεσαι τη νίκη.

Αυτή είναι η τραγική αλήθεια...




Κατά τα άλλα, τέλειο το TEKKEN :))



καλό μήνα σε όλους

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

twinkle twinkle little star





Χάνομαι και βρίσκομαι σε στενούς διαδρόμους, μόνη, με παρέα, δεν έχει διαφορά...Αλλά είμαι ελεύθερη.
Ελεύθερη από τις αποφάσεις, τις συνέπειες των αποφάσεων-των δικών μου και των άλλων...

Eσύ είσαι μαζί μου, με αυτό τον αέρα της υπερηφάνιας που σε διακρίνει, με μια αρχοντιά αναμφισβήτητη...
Δεν ήταν αυτός ο λόγος που σε αγάπησα άλλωστε; Και ο λόγος που άπειρες φορές έχω δηλώσει οπαδός σου;
Το ξέρεις ότι θα συνεχίσω να το δηλώνω, είναι το μόνο σίγουρο, ότι πριν παρατήσω εσένα θα έχω ήδη παρατήσει τον εαυτό μου...
Αυτό δεν θέλεις; Έναν άνθρωπο δεδομένο.
Δυνατό, να στέκεται στα πόδια του, ορμητικό...
Να τον πληγώνεις και αυτός να μην χαμπαριάζει. Μονάχα να σε θαυμάζει.Γιατί δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά...

Λοιπόν, βρίσκομαι σε αυτούς τους δρόμους όπου οδηγήθηκα από άλλα μικρά δρομάκια γιατί όλη μου τη ζωή περπατάω και περπατάω και περπατάω...
Γιατί για όλους είναι πιο εύκολο να περπατάνε χωρίς να σκέφτονται, να γεμίζουν τα αυτιά τους με ήχους ξένους, όχι δικούς τους,
είτε ζηλεύοντας αυτά που ακούν είτε με το να φαντάζονται ότι τα ζουν γλιτώνοντας έτσι τη ζήλια...
Το ξέρω, το ξέρεις, το ξέρουμε όλοι...
Αλλά σε ρωτώ το εξής:
Για πόσο ακόμα θα με θεωρείς δεδομένη;
Ο βράχος δεν ξέρει πότε θα γίνει ο σεισμός που θα τον σπάσει. Ή πότε θα πέσει το κύμμα πάνω του ορμητικά να τον κομματιάσει...

Αν θέλεις βασίσου πάνω μου. Αλλά να ξέρεις πως αν πέσω θα πέσουμε μαζί...Όταν σπάσω θα σπάσεις μαζί μου και θα γίνουμε χίλια μύρια κομμάτια, θα σκορπιστούμε στις 5 ηπείρους και πιο μακρια...
Αυτό δεν περιμένεις;

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Now what (do you want from me) ???

Νιώθω...
καμιά φορά...
κενή...
Ναι, έτσι νιώθω.
Και μου αρέσει να αδειάζω, όταν είμαι γεμάτη με πράγματα στο μυαλό
(συναισθήματα, ναι έχω και από δαύτα)(μπόλικα)(αρκετά για αρκετούς και ποικίλα)

μού 'ρχεται να ανοίξω το στόμα μου και να φωνάξω και να φωνάζω για πολλή ώρα
και να τα αδειάζω τα ρημάδια
γιατί...
καμιά φορά...
δεν αντέχω να τα κρατάω μέσα μου...

Δεν καταπιέζομαι πάντως...
Και δεν ξέρω αν θα έπρεπε να ντρέπομαι που δεν ντρέπομαι να λέω και να κάνω αυτό που νιώθω τις περισσότερες φορές...
γιατί...
δεν ντρέπομαι!

Υποθέτω ότι αυτό με κάνει αδιάντροπη λοιπόν... Ή αναίσχυντη διαφορετικά...
Χα!
Δε με νοιάζει.
Αρκεί να μην έχω απωθημένα. Αυτό φοβάμαι, μου έχει βγει σε μεγάλο κακό και αυτοκαταστροφή στο παρελθόν.
Μου ήρθε ιδέα τώρα να το βάλω και μαγνητάκι στο ψυγείο για να θυμάμαι ανά πάσα στιγμή...
''Να μην έχεις απωθημένα''

Ποιό ψυγείο δηλαδή, πάλι σε δίαιτα είμαι...
Story of my life
Όλο ερωτευμένη και σε δίαιτα είμαι...
Όλο γυαλίζουν τα μάτια μου και λιμπίζομαι και μου τρέχουν τα σάλια...
Σκέτη αηδία...

To sum up:
Δεν ξέρω...Πραγματικά φτάνει κάποτε η στιγμή που οι εξυπνάδες δεν βοηθάνε...
Κρίμα, θα μπορούσα να είμαι πλανητάρχης αν ήταν έτσι..!

LOL
φιλιά, καλό ΣΚ και εβδομάδα αν δεν γράψω

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

το καρουσέλ

Όλα γυρίζουν ,στριφογυρίζουν, παιρνούν από όλες τις κατευθύνσεις, όπου κοιτάξεις, μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι. Όλα αλλάζουν, τρέχουν, ρέουν, μεταμορφώνονται, παραμορφώνονται, χάνονται, βρίσκονται ξανά.

Σε σπρώχνουν, σε πιέζουν, σε πλακώνουν, σε πνίγουν, σου κόβουν την ανάσα, μπαίνουν στο δρόμο σου, σε μπερδεύουν, σε κυριεύουν.


Ώσπου έρχεται η στιγμή......

.....................................
Και μετά φεύγει......

-Boys don't cry-




Mη φοβάσαι.Δεν θα το πω σε κανένα

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

like the deserts miss the rain



Η έρημος απέραντη απλωνόταν μπροστά του. Καλυμμένος σε όλο του το σώμα με αποφόρια για να κρυφτεί από τον ήλιο. Μόνο τα μάτια του ήταν απροστάτευτα. Περπατούσε στην απεραντοσύνη σκυφτός, ξυπόλυτος, με κατεβασμένους τους ώμους και το κεφάλι. Δεν χρειάζεται κάποιος τρίτος για να σε κάνει να ντρέπεσαι.


Εκατοντάδες εκατομμύρια λεπτοί κόκοι άμμου τριγύρω. Υποχωρούσαν σε κάθε του βήμα, βούλιαζαν σταθερά. Τα πόδια του ένιωθαν τους κόκκους καθώς τους σκορπούσαν παντού. Οι κόκκοι του τρυπούσαν τα γυμνά του πόδια και τον πλήγωναν σιωπηλά, κάτι σαν τις κρυφές του αμαρτίες.

Το χρώμα της άμμου, η υφή της, η θερμότητα και η κυριαρχία της στον χώρο...Δεν τον άφηναν ποτέ να ξεχάσει.. Και με κάθε του βήμα όσους κόκκους ξόρκιζε στο παρελθόν, τόσους σκορπούσε μπροστά του και γύρω.

Και μακρυά, εκεί στο βάθος της απεραντοσύνης σηκωνόταν αμμοθύελλα. Δεν είχε λόγο για το παρελθόν και το μέλλον ούτε ήθελε να βλέπει το παρόν του μουντό πια. Το τώρα που ζούσε δεν του εξηγούσε πολλά, και οι απαντήσεις που ζητούσε μονίμως του διέφευγαν.



Πλησίαζε την αμμοθύελλα και εκείνη πλησίαζε αυτόν. Το σταθερό του βήμα συνέχιζε να ανακατεύει την άμμο και οι κόκκοι γλιστρούσαν στα πόδια του και ξέφευγαν αέναα...

Τί είχε να φοβηθεί και τί να χάσει;..Σκεφτόταν...Και ποιόν να περιμένει για να του δώσει τις λύσεις; Αφού κατά βάθος το ήξερε, τις είχε ακούσει ξανά, τις είχε ζήσει ήδη.
Προτού αυτοεξοριστεί στην έρημο του είχαν δώσει το νερό να ξεπλυθεί, αλλά μόνο για να το αρνηθεί. Τους είχε πει τότε, πόσο νερό να ξεπλύνει τόσο εγωισμό και ματαιότητα;


Δεν τους είπε τότε αυτό που σκεφτόταν στην πραγματικότητα...ότι το μόνο που ήθελε ήταν να μπορεί να πετάξει...

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

ΈΜΑΘΑ ΠΩΣ...

*copyright στο ομώνυμο γκρουπ στο facebook που μου τράβηξε την προσοχή*

καθώς ωριμάζω...

Έμαθα πως δεν μπορείς να κάνεις κάποιον να σ' αγαπήσει.Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τον κυνηγάς επίμονα μέχρι να τον πιάσει πανικός και να παραδοθεί.

Έμαθα πως όσο και αν νοιάζομαι για κάποιον άνθρωπο, μερικοί είναι απλώςμαλάκες.

Έμα8α πως οι νέες "αρχές" ειναι πάντα δύσκολες..Αλλά τα πράγματα έχουν τη σημασία που τους δίνουμε εμείς.Κι ο μόνος τρόπος για να ξαναρχίσεις,είναι να αφήσεις πίσω σου οτι σου κάνει κακό και να αρχίσεις να δίνεις σημασία σε εκείνα που μπορούν να σε πάνε μπροστά..

Έμαθα πως αγάπη σημαίνει να έχεις τα κότσια να δίνεις χωρίς να περιμένεις να πάρεις.
'
Eμαθα πως η μοναξιά είναι σα τη νηστεία.Όταν κρατάει πολύ είναι θανάσιμη.Όταν κρατάει λίγο,είναι ευεργετική..

Έμαθα πως δε πρέπει να κλαίς επειδή έχασες κάτι..Χαμογέλα γιατί το κέρδισες έστω και για λίγο..

Έμαθα πως δεν πρέπει να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους. Είναι σε πολύ πιο χάλια κατάσταση απ' ότι φαντάζεσαι.

Eμαθα πως είμαστε υπεύθυνοι για ότι κάνουμε, εκτός αν είμαστε διασημότητες

Έμαθα πως γι' αυτούς που νοιάζεσαι περισσότερο στη ζωή, την κοπανάνε πολύ γρήγορα και οι λιγότερο σημαντικοί απλά δεν φεύγουν ποτέ.

Έμαθα ότι οι περισσότεροι φοβούνται τη μοναξιά και εκτίμησα όσους την αντιμετωπίζουν κατά μέτωπο. Μοναξιά πάντα υπάρχει, είναι "υπαρξιακή" κατάσταση.

Έμαθα ότι μπορώ να έχω φίλους και δη αδερφικούς φίλους. Ελπίζω να το έχουν μάθει κι εκείνοι μαζί μου.

Έμαθα πως οι πραγματικές συζητήσεις ανάμεσα σε σένα & σε μένα είναι οι σιωπές.... Αυτό που πραγματικά μετράει δεν είναι αυτό που λέμε, αλλα αυτό που δεν χρειάζεται να πούμε.......

'Εμαθα πως οτι δεν συνέβη ποτέ είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά...

Έμαθα πως αυτό που μένει απο μια σχέση είναι οι στιγμές.Γι'αυτό ζήσε τες όσο πιο έντονα μπορείς πρίν να είναι αργά...

Έμαθα πως η ευκαιρία είναι σάν τό βέλος, δέν γυρίζει πίσω...

Έμαθα ότι ακόμα και όταν αγαπάς πολύ δεν πρέπει να ξεχνάς τον εαυτό σου. Είναι πολύ εύκολο να σε ισοπεδώσουν, δεν φταίνε αυτοί, εσύ φταις εξ' ολοκλήρου

Έμαθα ότι όταν λες "φεύγω" οι άλλοι σε εκτιμούν σαν κάτι που δεν μπορούν να έχουν για πολύ. Μου αρέσει. Από εδώ και στο εξής , θα φεύγω συνέχεια.

Έμαθα ότι οι άντρες έχουν δίκιο να φοβούνται τις γυναίκες. Είναι ανελέητες είτε έχουμε δίκιο είτε όχι.

Έμαθα ότι το "όπου γης και πατρίς" έχει γραφτεί / ειπωθεί και για μένα. Αγάπησα με τον τρόπο μου κάθε γωνιά της γης που βρέθηκα, άρα θα μπορούσα να μείνω αν χρειαζόταν.

Αδιαφόρησα, έτσι κέρδιζα την ελευθερία μου. Η ελευθερία έχει τίμημα, ενίοτε ακριβό, αρκεί να ξέρεις να το πληρώσεις.

Έμαθα ότι ο "κοσμοπολιτισμός" είναι κάτι που το εκτιμούν πολύ λίγοι, οι πραγματικά "ψαγμένοι". Συντάσσομαι μαζί τους, είναι οι άνθρωποι που θέλω να διεκδικήσω το χρόνο τους ακόμα και για ένα εσπρέσο.

Έμαθα ότι οι άνθρωποι μεγαλώνοντας ψάχνουν για ασφάλειες. Όχι παιδιά. Οι ασφάλειες είναι αυτό που είμαστε εμείς. Πείτε καλύτερα "κουράστηκα", είναι πιο έντιμο

και ένα τελευταίο......:Ρ

Έμαθα να νιώθω πιο ασφαλής όσο μεγαλώνω και αυτό γιατί δεν έχω να αποδείξω τίποτα σε κανέναν πια.

THAT'S ALL FOLKS!!!
good week to all

ps. Δεν χρειάζεται να συμφωνείτε με όλα, ο προβληματισμός μετράει.!

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

σκέφτομαι και γράφω

λοιπόν είναι ένα τραγούδι της Avril (περιττά τα επίθετα, μία είναι η Avril και ανεπανάληπτη)
το οποίο λέει τα εξής
how does it feel?how does it feel?
you're different from me! different!

και μια φορά κι έναν καιρό το έβρισκα κακιασμένο, όχι όλο το τραγούδι, το συγκεκριμένο κομμάτι μονάχα
γιατί νόμιζα ότι αφού ο άλλος είναι διαφορετικός ήταν σαν να του έλεγε η Avril να φύγει, ότι δεν μπορείς να είσαι όπως εγώ, οπότε στρίβε φίλε και πολύ μας έπρηξες!!!

βέβαια, τελευταία συνειδητοποιώ ότι έχανα το νόημα.
δεν μπορώ να μπω στο μυαλό της, αλλά καταλαβαίνω ότι το νόημα είναι πιο κοντά στο ότι, ναι φίλε είσαι διαφορετικός και εγώ είμαι διαφορετική και γι'αυτό πρέπει να συνεργαστούμε και να ζήσουμε παρέα.
γιατί μαζί σου δεν φοβάμαι να κλάψω, δεν φοβάμαι να είμαι ο εαυτός μου, δεν φοβάμαι κανέναν και τίποτα.
και σε δέχομαι όπως είσαι.
έλα να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι και να βοηθήσουμε και τον κόσμο να γίνει ένα ομορφότερο μέρος




όλοι χρειάζονται βοήθεια καμιά φορά από τους άλλους.
το καλύτερο είναι όταν την παίρνεις από εκεί που δεν το περιμένεις, όταν την αρνείσαι πεισματικά, και σου είναι δύσκολο να καταλάβεις τον λόγο που σου δώθηκε.
κάποιος ξεχωριστός και διαφορετικός από σένα νοιάζεται και τουλάχιστον τότε θα πρέπει να του δώσεις σημασία.

Κάποιος φροντίζει για σένα πρίν από σένα
πάντα
προσωπικά νιώθω πολύ χαρούμενη γι'αυτό, και Τον ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου
κάθε μέρα νιώθω ευγνώμων και για τα μικρά πράγματα
ο φροντιστής μου έμαθε από μικρή να μην είμαι αχάριστη.
κακό πράγμα η αχαριστία

αυτά για την ώρα........
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2010

xxx