Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα νήμα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα νήμα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 12 Απριλίου 2011

super fresh

A SAD STORY



The way I see it

It’s all disturbed, and curved and bumpy.

The road that we are moving on

It used to be so smooth

Filled with laughter

Now it’s….

Empty.



I turn off the self, and

A foreign tune is playing.

It makes me sad.

I look sad.

But I’m not that.



Sad was when things could not change,

When fear woke me up and we talked for hours,

And you weren’t there to console me.

When no one even cared to lie to me.

I had nothing.



Disappointment was when I wanted no one to console me,

When I would use harsh rejection from stock.

When the truth was no more.

And no one believed anyway.



Disappointment is the present.

Heavy the weather

Storm in the mind to conjur up shiny ribbons

To fill the place with

Bubbles, colourful

Children playing around

Mindless

Thoughtless

Careless

Like helicopters on the sky

Their fancy shoes lying around each with a confession

And a different story to tell.



My shoes? They play the never ending dialogue

-No, stay away!

-No, I don’t need you anymore.

-Why did you follow? Now of all times?

-Let me do my work.

-Let me rid my craziness on you!

-I don’t want to be mad no more.

-Goldman, break it off!



Yes, sad is better than disappointed.

Disappointment only means the battle is lost.




(this as bibliography)

(PARAMORE is no more, but, well, they still have amazing songs!)

Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

spar ή γραβάτα?

Ένα βαθύ μπλε αίσθημα αφήνουν τα ψέματά σου
Οι λέξεις αρχίζουν να συσσωρεύονται
και να μη χωράνε πουθενά
Γίνονται χείμαρρος
από ρίγες, πολλές ρίγες
Με μπλέ από πάνω

Η κάθε ρίγα μία υπόσχεση,
νοτίζει τη σκέψη,
Παρασέρνει τα άλογα του μυαλού
-τα άλογα είναι πράσινα
σαν τα πεσμένα φύλλα από τα δέντρα, που αργοπεθαίνουν στην άκρη του πεζοδρομίου.
Ρίχνω και ένα αποτσίγαρο κάτω
να καλύψει τη θλίψη του μισοπεθαμένου φύλλου.
Ποιός εγώ? Όχι δεν είμαι μακάβρια.

Ο δρόμος αυτός δεν έχει δομή.
Μπροστά δοσμένες ευκαιρίες
πίσω χαμένες ευκαιρίες
κατα ποδας η ηχώ μίας αμφιβολίας
απαιτήσεις από όλες τις κατευθύνσεις.
Το μπαλάκι για τα νεύρα που μου έδωσες
ΩΧ
το πήρε η κατηφόρα, πάει κύλησε κι αυτό.
Αμέσως όλα τα μάτια αληθώρισαν πάνω του.

Μα δεν έτρεξε κανείς.
Φτου.
Φτού σου κι εσένα που κοιτάς!

Το μπαλάκι πάει, αλάργεψε και εχάθη.
Μα τί κάνεις??!
Εχάθη σου λέω, δρόμο!!!!
Πήγαινε να ζήσεις να χαρείς.....
Κράτα τα νεύρα σου και στείλτα κάπου αλλού.!

Κατάλαβες?

Κυριακή 16 Μαΐου 2010

...you meant to save someone...

Eσυ υπερόπτη άνθρωπε που νομιζεις ότι έχεις τον έλεγχο
Δεν ρωτάς κανένα -μη ρωτάς,
νομίζεις ότι κανείς δεν θα μπει στο δρόμο σου
Στηρίζεσαι στα σχέδια σου, και πριν τα ολοκληρώσεις φτιάχνεις καινούρια
σχέδια
διασκεδαστικά, που σε γεμίζουν που σε επιβεβαιώνουν στον άκυρο κόσμο
που ζούμε



Εσύ περήφανε που όλο κοιτάς να δεις αν σε κοιτάζουν
διακριτικά
Αλλά και τι έγινε?Δεν νοιάζεσαι
γιατί ούτε σου είπε κανείς ποτέ ότι ούτε εκεινον τον νοιάζει
ούτε το φαντάστηκες.
Kαι, ναι, δεν περιμένεις επιβεβαίωση, και τα σχέδιά σου δεν τα αλλάζεις
δεν τα συμβιβάζεις με τον άκυρο κοσμο
και τα χαλασμένα γρανάζια του.
Αλλά μετά? Τι?
Όλα ήταν τέλεια στο μυαλό σου.
.....................
Τι έφταιξε?
............
.........





Γιατί όλοι είναι τόσο προκατειλημμένοι απέναντι στην μπάλα και της πηγαίνουν συνέχεια κόντρα???
Προτιμώ να πηγαίνω με τα νερά της ενίοτε, έτσι ταπεινώνομαι και δεν χειροτερεύω τη θέση μου...
Αναγνωρίζω ότι είμαι και γω ένα νήμα σαν όλα τα άλλα...
Κανένα νήμα που σέβεται τον εαυτό του δεν θεωρεί ότι κινείται από μόνο του...
Έπρεπε και μένα να μου το εξηγήσουν για να καταλάβω...