Βαρέθηκα πια...
να με απογοητεύω...
Όλο τα ίδια πράγματα να βλέπω μπροστά μου. Όλοι οι καθρέπτες να μοιάζουν ίδιοι.
Και ας έχω αλλάξει, αυτοί δεν το προσέχουν
Και ας μην τους νοιάζει, νοιάζει εμένα
Αρκετά! Μακάρι να υπήρχε μια μαγική γομολάστιχα που να μπορούσε να σβήσει ότι δεν μου αρέσει από τα περασμένα, θα ήταν τόσο εύκολο να τα σβήσω και να προχωρήσω επιτέλους. Σέβομαι την τερατώδη μνήμη μου και με εξυπηρετεί πολλάκις, είναι αλήθεια, αλλά μερικές φορές είναι πράγματι σκληρός ο τρόπος που μου φαίρεται. Με αιφνιδιάζει στον ύπνο μου + στον ξύπνιο μου και δεν ξέρω πλέον τί να πιστέψω. Εκτός από το προφανές
...δεν έχω προχωρήσει
...έχω παραμείνει παιδί, τόσο ανέμελο και αφελές
...κάνω τα ίδια λάθη απλώς τα ντύνω διαφορετικά για να συμβαδίζουν
Αχ αυτή η γομολάστιχα!!.Πού είναι να σβήσει αυτή την ηττοπάθεια και την ανυπομονησία!Να με κοιτάξω απ'έξω και να πω μια φορά: Να, ένας άνθρωπος με ψυχή με στόχο με πείσμα με γούστο με όραμα!
Όχι, εντάξει,..γούστο έχω ακόμα!
Δόξα τω Θεώ.
Η ελπίδα κυκλοφορεί ανάμεσά μας.
